%20(1)_edited.png){kind=logo}
In onze Small talk - reeks lees je echte verhalen uit het leven gegrepen. Want jawel, hoor, zelfregulerend leren is meer dan een abstracte theorie! Eens je het ziet, kan je het niet meer niet zien.
Kinderboeken zijn een ongelofelijk dankbaar middel om zelfregulerende vaardigheden zichtbaar en bespreekbaar te maken. Ik droom van een mooi gevulde bibliotheek vol kinderboeken. Kinderboeken die leuk om lezen zijn, én die tonen hoe zelfregulerende vaardigheden gewoon vaardigheden zijn die iedereen de hele dag door gebruikt.
Zoek je een manier om een bepaalde zelfregulerende vaardigheid eens expliciet met leerlingen je leerlingen te bespreken? Ga eens door je boekenkast! Welke vaardigheden gebruiken de personnages in je boek?
Ik kocht vorige week dit pareltje: Wacht op mij! van Jolivet Fromental en vertaald door Sylvia Vanden Heede.
Je raadt ongetwijfeld meteen welke zelfregulerende vaardigheden in dit boek centraal staan: tijdsbeheer en plannen!
Waarover gaat het boek?
Beer kan geen klok lezen en gebruikt geen agenda. Hierdoor komt hij overal te laat. Daarvan draagt hij de gevolgen: buiten op straf zitten; tijdens de speeltijd werk inhalen; in sportoutfit op de muziekles aankomen; de bus missen; mama, papa en schooldirecteur die boos zijn,... Dan leert Beert klok lezen en gebruikt hij een agenda. Plots kan hij veel meer op een dag doen. Wat geniet beer van al dat leuks! Tot een beer-out hem plots overvalt. Wat nu?
Wat kan je met het boek?
Ik las het mijn kinderen (7, 5 en 5 jaar) voor en dat ging prima. De oudste las af en toe mee. De jongsten bekeken de prenten. Je kan het boek prima gebruiken voor lezertjes die de klok nog niet zo goed kunnen lezen. Het boek bevat een aantal leuk geïllustreerde instructies. Doe dat wel wanneer je jongere lezertjes even niet mee lezen, want tijdens die bladzijden ben je ze even kwijt. Niet erg, want je kan de bladzijden prima overslaan wanneer jouw kinderen nog niet aan het kloklezen toe zijn. Er zitten genoeg andere gespreksonderwerpen in het boek!
Ook een leuk idee: laat je kleuters het boek een keer navertellen op basis van de prenten. Je ontdekt wat ze zelf nog weten uit het boek. Kinderen leggen niet altijd de link met hun eigen leven, maar met een paar gerichte vragen krijg je hen wel zo ver. Mocht je dat willen natuurlijk. Het boek is ook leuk genoeg om te lezen zonder verborgen agenda.
Vragen die ik mijn kinderen stelde, zij het niet allemaal in één leesbeurt ;-) :
Wat moeten wij 's ochtends allemaal doen?
Kan jij een bad nemen 's ochtends? Neen, wat is dan een beter moment? Hoe weet je dat?
Kom jij vaak ergens als eerste aan? Wat heb je daarvoor moeten doen dan?
Wanneer kwam jij eens te laat? Hoe kwam dat?
Wat is er voor Beer zo vervelend aan te laat komen? Wat vind jij vervelend aan te laat komen?
Hé, wat zou een agenda zijn? Kijk eens op het volgende blaadje, daar staat een agenda.
Wat schrijf je dan in zo'n agenda-boek? Waarom zou je dat doen?
Gebruik jij een klok of een wekker? Hoe gaat dat?
Heb jij soms ook drukke dagen waarop je heel veel doet? Wat doe je dan?
Beer vindt het best leuk zoveel leuke dingen doen op één dag. Wat vindt jij daarvan?
Beer was zo moe en hij heeft het niet gevoeld, want al wat hij deed was wel super leuk. Hoe zie je dat iemand moe is? Waar voel jij het als je moe bent? Wat doe je dan?
Je weet wel welke vraag je stelt, maar niet waar je uit komt. Leuk toch! Zo ging het bij mijn dochter:
Ik: Wat doen wij eigenlijk om op tijd te komen?
Zij: Soms luister ik niet naar mijn wekker.
Ik: Oei.
Zij: En dan kleed ik me soms niet aan. Dan ga ik gewoon snel eventjes nog wat spelen in mijn kamer. En dan ga ik mij pas aankleden... als dat moet.
Ik: Oh, dus je luistert stiekem niet naar je wekker?
Zij: Neen.
Ik: En toch kom je op tijd op school?
Zij: Ja.
Ik: Hoe komt dat dan?
Zij: Ik weet het niet.
Ik: Zou het kunnen dat iemand jou 's ochtends zegt dat het NU tijd is om je aan te kleden?
Zij: Ja.
Ik: Wie zegt dat dan?
Zij: Mama of papa.
Ik: Ah, maar als je gewoon naar je wekker zou luisteren, dan kan je dat eigenlijk toch helemaal zelf? Heb je mama of papa niet nodig.
Zij: Dat weet ik, maar het duurt zo lang voor de wekker af gaat. Ik wil zo lang niet blijven liggen. Dan begin ik toch al maar te spelen.
Ik: Misschien heb je dan een wekker nodig die zegt wanneer je mag opstaan en mag spelen, en dan nog een andere wekker die zegt dat het tijd is om je aan te kleden?
Zij: Ja, als die wekker dat zegt, dan moet jij dat niet de hele tijd kmoen zeggen, hé. Maar dan moet de wekker om wakker te worden wel wat vroeger af gaan, mama.Tip.
Haar broer heeft deze slaaptrainer van Prontocare. Dertig minuten voor het tijd is om op te staan en je klaar te maken, wordt de wekker geel. Is je kind dan al wakker? Dan mag het toch al uit bed en nog even in stilte spelen. Misschien toch eens tijd om ook mijn dochter deze slaaptrainer cadeau te doen. Het scheelt me ongetwijfeld 's ochtends ee heleboel 'tijd om je aan te kleden'-instructies.
Tot slot
Kinderboeken lees je meer dan één keer voor. Dat is fijn, omdat je altijd weer een ander thema kan kiezen om over in gesprek te gaan. Dit boek gaat immers over meer dan alleen het leren klok lezen.
Zag je kind een leraar, ouder of grootouder uitvallen door een burn-out, dan biedt dit boek ook mooie kansen.
Wil je kind het liefst alle hobbies doen? Staat er elke dag wel wat gepland? Heeft hij/zij een bloedhekel aan momenten zonder voorafgeplande activiteiten? Dit boek helpt je ook dat gesprek aan te gaan. Want jawel... stille momenten en jezelf steendood vervelen, die heb je gewoon ook nodig.
コメント