Hoe Vennebos Zelfregulerend Leren Omarmt: Hoe kijkt het beleid er nu naar?

In deze blogreeks deelt schoolleider Christine Claessens haar ervaringen met het implementeren van zelfregulerend leren in haar school: GO! basisschool Vennebos. Dat ze je mee neemt op haar reis, mag je letterlijk nemen. Christine nam haar team (en via deze blog ook jou) mee op buitenlands schoolbezoek wat hen deed dromen van hun eigen droomschool. Eenmaal terug, werden heel wat zaadjes gepland om ook de eigen schoolwerking verder te ontwikkelen. In dit vijfde en laatste deel, deelt het beleidsteam van de school en de scholengroep hun ervaringen.

In de vorige blogs nam ik jullie mee op onze ZRL-reis. We zitten ‘as we

speak’ nog volop in het proces. De ideeën en inspiratie die we hebben

opgedaan bij onze noorderburen nemen concreet vorm aan, de maatjes

muur is ondertussen te bewonderen aan onze muur in de leraarskamer.

Bij een doorloop in onze basisschool, al dan niet met collega’s van

andere scholen, is duidelijk te merken wat een stappen er weer gezet

zijn in het ZRL-proces.

Hoe blikt het beleid terug op het schoolbezoek?

Niet enkel team Vennebos, maar ook de coördinerende directeurs, aanvangsbegeleiding en beleidsondersteuner zijn mee op jobshadowing geweest. Hoe hebben zij dit ervaren en wat betekent dit voor de scholengroep Invento?

Cathy Famaey, coördinerend directeur voor de basisscholen, stelt het

heel duidelijk: ‘Alle directies zouden dit moeten doen! Het werkt zo

inspirerend. Je kan hier de theorie koppelen aan praktijkvoorbeelden en

heel veel ideeën en inspiratie opdoen.’

Ook coördinerend directeur voor de secundaire scholen, Walter Himler is

het hier helemaal mee eens. ‘Het waardevolle voor mij is dat ik nu vanuit

mijn eigen ervaring kan vertellen aan mijn directies, omdat ik het zelf

gezien en ervaren heb. Het is heel belangrijk, vanuit de scholengroep,

om met een open blik te kunnen kijken. De basisscholen zijn meer het

terrein van mijn collega Cathy, maar als ik zie wat de mogelijkheden zijn

in de scholen die we bezocht hebben, dan werkt dat heel inspirerend

voor wat er mogelijk zou kunnen zijn in de secundaire scholen. Het heeft

me op het idee gebracht om zeker eens een tour door al onze

basisscholen te ondernemen en te kijken wat er hier al allemaal aan de

basis ligt waarmee we kunnen doorgroeien in de secundaire scholen.’

Cathy vult aan: ‘Het is inderdaad belangrijk om hier de transfer te maken

en eens te kijken hoe we hier nu verder mee aan de slag kunnen in de

secundaire scholen. Ik stel vast dat er in de basisscholen al veel

verandering heeft plaatsgevonden. Onze leerlingen zijn zich bewuster

van hun leerproces en kunnen heel goed zelfstandig aan de slag. De

leerkrachten merken ook op dat het differentiëren meer tot ontwikkeling

is gekomen na de introductie van ZRL. Een verandering en een proces

dat we moeten koesteren en laten doorgroeien in onze secundaire

scholen.’

Dat we voor het opdoen van inspiratie niet enkel naar het buitenland

moeten kijken, bevestigt Cathy: ‘Op al onze basisscholen zijn we stevig

aan de slag gegaan met ZRL, ieder op zijn eigen tempo. We inspireren

elkaar via de collegagroepen en komen ook visiteren bij elkaar. Fijn om

vast te stellen dat er zo goed wordt samengewerkt in onze scholengroep.’

‘Maar’, stelt Walter, ‘zo’n jobshadowing kan wel tellen als teambuilding

en je komt eens uit de waan van de dag. Je kan je volledig concentreren

op wat je gaat bekijken en je wordt volledig ondergedompeld voor een

langere tijd.’

Ook Karina Vercammen, aanvangsbegeleiding, is het daar volmondig

mee eens: ‘Je kan verder blijven doorpraten met elkaar. Veel

gesprekken bij het ontbijt of diner gingen over wat er gezien en ervaren

werd. Je ziet gewoon veel ideeën ter plekke ontstaan. Voor mij als

aanvangsbegeleiding is het zo interessant om te zien waar het allemaal

om draait bij ZRL. Ik moet dit immers ook overbrengen op de startende

leerkrachten. En het is fijn om uit eerste hand mee te kunnen beleven

hoe ideeën hierrond ontstaan.’

Waardevolle tips voor andere scholen

Benieuwd als ik ben wil ik ook wel eens weten wat onze beleidsmensen

als tips zouden willen meegeven na deze jobshadowing.

Karina hoeft niet lang na te denken: ‘De proeftuintjes vind ik geweldig,

durf eens iets uit te proberen.’

Walter sluit hierbij aan: ‘Het is misschien niet voor iedereen, maar

initiatieven waarmee we projecten kunnen opstarten die kunnen

uitgroeien tot iets groots moeten kansen en ruimte krijgen.’

Karina vult hier nog bij aan dat de talenten van de leerkrachten hier

zeker bij benut moeten worden.

‘Durf te dromen!’ dat heeft Cathy vooral onthouden. ‘Durf het gewoon

eens te doen en begin klein. Op de Laterna Magica school die ik bezocht

heb zijn alle grootse projecten klein begonnen door een leerkracht die

eens een idee had. Fijn dat daarvoor ruimte kan gemaakt worden.’

‘Je moet gewoon zelf eens over het muurtje gaan kijken’, geeft Walter

nog als tip mee.

‘Dat muurtje kan gewoon ook de klas naast jou zijn’, stelt Karina. ‘We

weten soms te weinig van elkaar’, vult Cathy aan. ‘Maar als je wilt gaan

kijken zorg dan dat je goed bent voorbereid, zodat je weet waarnaar je

moet kijken. Het team van Christine werd hiervoor voorbereid met een

kijkwijzer van het model van Zimmerman.’ Walter kan dit enkel beamen: ‘De vragen die je stelt zijn heel belangrijk om de juiste info te krijgen.’

Hiermee rond ik de blog-reeks rond onze jobshadowing naar Amsterdam en

Gouda af. Ik hoop dat ik jullie heb kunnen inspireren en dat ook jullie

durven dromen om het beste uit jullie team leerkrachten te halen met

zelfregulerend leren.

Hartelijke groeten

Christine